XOVES DOUS DE AGOSTO: A VIAXE

 O espertador soa moi, moi cedo, mais non importa: o motivo da nosa madruga non son nin o traballo, nin os estudos; senón unha viaxe moi desexada: ¡chegou o día de marchar á Bretaña Francesa! Ás oito e media xa estamos todos a voltas co almorzo, que corre a cargo do Afonso IX. Logo de aplacar a fame e cargar as maletas no autobús, poñémonos en marcha os 32 integrantes do grupo. Óense animados “Arranca, Mourín!” e “On y va, Guerlédan!” que emocionan a todos. Quedan por diante máis de vinte horas de traxecto que cada quen intenta amenizar como pode: charlar, ler, durmir… Sobre todo durmir. De fondo soan cancións moi variadas: dende la “La chica Ye-yé” de Concha Velasco ata o “Todo” de Pereza, pasando polo “Tiempo” de Erreway e os “Besos” de El Canto del Loco. ¡Hai para tódolos gustos! Arredor das dúas da tarde chegamos a Cabezón de la Sal (Cantabria), onde “comemos no Paraíso”. Continuamos a nosa viaxe despois de xantar e desta volta, entre o bandullo cheo e o calorciño do bus, é inevitable que a gran maioría pechemos os ollos para botar unha boa sesta. Unha das que se resiste a Morfeo é Elvira, que aproveita para facer unha sesión de fotos da que son protagonistas involuntarios os que van durmindo. Ao pouco de entrar en Francia, pasadas as oito da tarde, paramos nun aparcadoiro ao lado da autovía e, de socato, atopámonos con Carlos cortando xamón e facendo bromas “Le jambon, le jambon de porco celta! Bon appetit!”, ri. Para encher o anaco que queda ata Burdeos, aparece Paco Martínez Soria en “No es Bueno Casarse a los Sesenta” e, mentres os grandes se divirten cas peripecias do actor, os menos afíns ó seu humor, len, ou escoitan música… ou dormen. Son case as once e media da noite cando comezamos a ver os carteis de “Bordeaux Centre”. A primeira vista, Burdeos é unha cidade de casas baixas e con pouca vida (case non se ve xente polas rúas), pero tardariamos só unhas cantas horas en decatarnos de que, como pasa moitas veces, a primeira impresión é errónea. Chegamos ao apartahotel, o Victoria Garden, e cadaquén elixe: unha ducha, picar algo, saír a dar unha volta… ou durmir. O primeiro día da nosa viaxe chega á súa fin. Mañá, máis e mellor. Bonne nuit!

 María Melle Goyanes